Nic nie da się zrobić, żeby zatrzymać lato.
Takie jak teraz, idealne, ciepłe, ale nie przegrzane.
Ze słońcem teraz chciałabym się zaprzyjaźnić, a nie uciekać przed nim, jak w te niesamowite upały, które nas w tym roku strasznie umęczyły.
Po roślinach też widać to zmęczenie.
Widać, jak prędko dojrzewają owoce, coraz więcej przesuszonych liści na krzewach i drzewach, choć jeszcze zielono, ale to już inna zieleń....
Ten ogrodowy rok był dziwny.
Wiosną myślałam, że w ogródku nic nie urośnie, bo nic długo, oj długo, nie chciało wyjść spod ziemi. Nagle - Bang! I choć później niż zwykle, ogród miałam tak piękny i urodzajny, jak jeszcze nigdy, odkąd tu mieszkam.

Pomidory piękne, zdrowe i w zaskakującej obfitości - przeciery na zimę mam ze swoich! Nie marzyłam nawet o tym, bo w poprzednich latach, pomidorów ledwie wystarczało na bieżące zjadanie "z krzaka".
Nawet mała węgierka, która już tu mieszkała przed nami i nigdy nie miała owoców, obdarowuje nas, niewieloma wprawdzie owocami, ale za to jak smacznymi! Dużo niestety opadło, jest bardzo sucho.
Jabłonie oszalały w tym roku. Na dwóch oderwały się ogromne konary, bo to i starszawe są i owoców miały moc.
Tak wygląda w tym roku szara reneta.
A tak reneta czerwona - Cesarz Wilhelm.
Mam nadzieję, że dojrzeją ładnie, jeszcze mają trochę czasu.
Oj, marmolady z jabłek wystarczy w tym roku na dłuuuugo!

Muszę się spieszyć ze zbiorem i suszeniem ziół, bo powietrze zmienia zapach. Wieje tak mocno, że na pewno przywieje jakieś zmiany.