Klops, to nie tylko wpadka, czy nieudane przedsięwzięcie.
Klops, to taki wykwintny, większy sznycel/kotlet mielony, upieczony w foremce.
Jest to moja własna definicja klopsa, ale wydaje mi się, że dość trafna.
Klops jest bardzo uniwersalny, jeśli chodzi o jego zastosowanie. Jest świetną, mięsną częścią obiadu, może by super dodatkiem do chleba, zwłaszcza, że takie upieczone mięso przechowuje się znacznie lepiej np. w pracy, czy w podróży, niż sklepowa wędlina. Dodatkową zaletą jest możliwość eksperymentowania z dodatkami do niego.
Na "mojego" klopsa, w najprostszej postaci, jest potrzebne:
80 dag mięsa mielonego,
2 bułki wodne,
2 jajka,
1 cebula,
1 łyżka musztardy,
1 łyżka ketchupu (najlepiej ostrego),
1/2 łyżeczki czerwonej papryki w proszku,
spora szczypta majeranku lub tymianku,
sól, pieprz do smaku.
Bułki moczymy w wodzie. Namoczone, porządnie wyciskamy.
Do mięsa dodajemy wyciśnięte bułki, startą (lub bardzo drobno pokrojoną) cebulę, wbijamy jajka.
Dodajemy wszystkie pozostałe składniki. Doprawiając łagodnie lub na ostro (można dodać chili)
Wyrabiamy ręką mięsną masę. Robimy to porządnie, do momentu, aż masa będzie jednolita i odkleja się od ręki.
Wykładamy mięso do wąskiej blaszki wyłożonej papierem do pieczenia.
Na wierzch dobrze jest skroić kilka płatków masła.
Wstawiamy klopsa do gorącego piekarnika na około godzinę, w temperaturze 200 stopni C.
Wierzch powinien ładnie się zarumienić.
Po wyjęciu z piekarnika, warto nieco klops przestudzić. Będzie się wtedy lepiej kroił. Zaraz po upieczeniu jest bardzo delikatny. Może się kruszyć. Jak widać mi się dzisiaj spieszyło z krojeniem :)
Za to po ostudzeniu, świetnie kroi się nawet w cienkie plasterki.
Można przepis modernizować na wiele sposobów, dodając do podstawowej wersji różne dodatki - drobno pokrojoną czerwoną paprykę, podsmażone pieczarki, smażoną cebulę, kosteczki żółtego sera, krojone, gotowane warzywa (np. marchewka, drobne różyczki brokuła,), różne zioła... Jak zwykle, w tak uniwersalnych przepisach, najważniejsza jest pomysłowość gotującego.
Życzę więc smacznego eksperymentowania z tym bardzo smacznym klopsem.

Nieszpółka  (Mespilus germanica) .
Owoc mało znany współczesnym smakoszom, a w starożytności był wykwintnym poczęstunkiem i w formie owocu, i w formie przetworów.
Owocami i herbatką z owoców lub liści, leczono problemy jelitowe (duże ilości garbników), czyszczono krew, nerki, a także leczono zapalenie gardła i jamy ustnej.
Powoli nieszpółka wraca do łask, ze względu na swoje właściwości zapobiegające nowotworom, dzięki bardzo dużej zawartości antyoksydantów.
Obficie zasobna w wapń, potas, fosfor, magnez i pektyny - ma ich znacznie więcej  niż jabłka.
Dostałam w podarku torebkę tego nieznanego mi owocu, świeżo zerwanego z krzaka. Zostałam pouczona, że żeby go zjeść, trzeba poczekać, aż zmięknie. Dobrze jest go nawet lekko przemrozić. Pytałam o smak i dowiedziałam się, że smak nieszpółki jest... "niepodobny do niczego, a określić go można, jako smak szlachetnej zgnilizny". Hmm...
Oczywiście ciekawość mnie zżerała, więc spróbowałam jednego owocu natychmiast i okazał się... niejadalny - twardy, cierpki, w sumie bez smaku.
Kilka tygodni później, przechowywane w chłodzie owoce, zaczęły mięknąć i do jedzenia zaczęły się nadawać się w takiej formie, że gdybym nie wiedziała, że tak ma być, to uznałabym, że się zepsuły.
Cóż mogę powiedzieć na temat ich smaku? Że "jest niepodobny do niczego i smakuje szlachetną zgnilizną". Najbliższym określeniem może być porównanie z gruszką ulęgałką, ale i tak nie do końca się to zgadza. Po prostu - trzeba samemu spróbować i pokochać, albo znienawidzić.
Owoców starczyło na spróbowanie na surowo i na dwa słoiczki marmolady.
Efekt jest taki, że zaczynam poszukiwanie sadzonki nieszpółki, żeby móc korzystać z jej niespotykanego smaku i właściwości zdrowotnych.
Marmolada zauroczyła mnie, jako zupełnie odmienna od wszystkich wcześniej mi znanych. Smakowała mi bardzo, jako śniadaniowy dodatek do chleba z masłem i tak w całości ją pochłonęłam.
Szukałam przepisów na nieszpółkowe przetwory i jak zwykle, żeby poznać smak, wypróbowałam najprostszy, jaki znalazłam.
Marmoladę z nieszpółki robimy w proporcji 3:1:
1 kg owoców nieszpółki,
około 35 dag cukru,
kilka łyżek wody.
Owoce nieszpółki umyć, odkroić "kielich" i włożyć do garnka z kilkoma łyżkami wody. Gotować owoce do momentu, aż będą się nadawały do przetarcia przez sito. 
Owoce przetrzeć. Na sicie zostają skórki i twarde pestki.
Do przetartego miąższu dodać cukier. 
Gotować, aż marmolada zgęstnieje do pożądanej konsystencji.
Gorącą przełożyć do czystych, wyparzonych słoiczków. Słoiczki z marmoladą można zapasteryzować.
***********************************************
Ostatnio "jest mnie mniej" na blogu i pewnie przez jakiś czas tak będzie.
Powód jest prosty - Nowy Rok zaczęłam nowym wyzwaniem - zaczęłam pracować i świat stanął na głowie.
Muszę zgrać pracę z domowymi zajęciami, a na stare lata nie jest to takie proste :)
Pozdrawiam wszystkich odwiedzających mój blog i mam nadzieję, że pisanie dobrze wkomponuje się w moje nowe życie - Wasza Ciotałka.