Jeszcze nigdy czarny bez nie pachniał tak mocno i długo, jak tego roku.
Zdominował wszystkie zapachy wiosny, zaczarował słowika i kukułkę, które śpiewają, kukają, a on pachnie, pachnie, pachnie...
Ech, schwycić ten zapach, zamknąć do pudełka i cieszyć się nim, gdy chłód zamknie dzioby ptasie i przemrozi zapachy lata...
I co? Okazuje się, że nie tak trudno spełnić to marzenie.
Zapach, a na dodatek smak kwiatu czarnego bzu, można z powodzeniem zamknąć w słoiku, robiąc syrop. Ale ten przepis już tu podawałam. Za to, kilka dni temu nastawiłam eksperymentalny syrop z kwiatów czarnego bzu z płatkami róży. Dlaczego nie spróbować kompozycji dwóch pięknych, intensywnie romantycznych zapachów?


Do podstawowego przepisu na syrop, dodałam około 20 dag płatków róży pomarszczonej, tej samej, z której robi się konfitury.
Podaję uzupełniony przepis:
30 dużych kwiatostanów czarnego bzu,
20 dag płatków róży jadalnej,
2 litry wody,
3 kilogramy cukru,
3 - 5 dag kwasku cytrynowego,
4 cytryny.
Kwiaty bzu i płatki róży przebrać, zostawiając tylko ładne, czyste, bez robaczków.




Wodę zagotować z cukrem i kwaskiem cytrynowym, odstawić do ostygnięcia.
Cytrynę, wyszorowaną, wyparzoną, a najlepiej taka bio, bez konserwantów, pokroić w cienkie plasterki, razem ze skórką.



Do ostudzonego syropu dodać płatki róż, kwiaty bzu i cytryny. 



Zamieszać i odstawić w chłodne miejsce na 5 dni.
Codziennie zamieszać. 
Po pięciu dniach, przecedzić syrop, najlepiej przez gazę i zlać do słoików lub butelek.



Jeśli chcemy dla smaku przechować go dłużej, to można syrop zapasteryzować około 10 minut. 
Na bieżące spożywanie wystarczy go przechowywać w lodówce.
Pijemy, a właściwie delektujemy się boskim nektarem, rozcieńczając go wodą. Wspaniale chłodzi i orzeźwia w gorące dni, a jesienią i zimą przypomni upalne dni. Nie zapominajmy też o jego cudownych właściwościach prozdrowotnych, o których też kiedyś już tu pisałam, ale wspomnę o najważniejszej - poprawa odporności.
Ale dziś, po prostu, smakujemy pełnię wiosny...