Dlaczego?  

Robiąc bigos, pakuję często do garnka z kapustą różne skrawki wędlin, mięs, które zamieszkują w lodówce, czy zamrażarce i nie bardzo wiem do czego je użyć.  

Robiąc pizzę, robię dokładnie to samo - mając drożdżowe placki, pakuję na nie różne, różniste rzeczy, jakie znajdę w lodówce. W jednym i drugim przypadku, powstają smakowite kompozycje, czasem  nie do odtworzenia.
I to jest fajne :)
Moje dzisiejsze pizze są jak najbardziej do odtworzenia.
Jako, że nie wszyscy w domu jedzą wędliny, to z części będzie pizza z kiełbasą salami i serem, a z części, pizza z pieczarkami, czerwoną papryką i kukurydzą.

Ciasto na pizzę:
250 ml wody,
3 dag drożdży,
1 płaska łyżeczka cukru,
3 łyżki oliwy z oliwek (z czasowego braku oliwy, można spokojnie użyć oleju),
40 dag maki pszennej,
1 płaska łyżeczka soli.
Zarobiłam ciasto drożdżowe. Podzieliłam je na sześć części. Rozwałkowałam na okrągłe placki, grubości około 1 centymetra.  Jest ono bardzo miękkie, więc równie dobrze można je rozciągnąć w rękach.

Posmarowałam wszystkie placuszki przecierem pomidorowym (może być ketchup lub sos pomidorowy - duszone, odparowane pomidory + czosnek + zioła).

Na kilka placków nałożyłam salami. Plastry były duże, więc pokroiłam je na ćwiartki.

Posypałam serem.

Dla radowania oczu dodałam kilka kolorowych akcentów, a dla radowania naszego zmysłu węchu i smaku, posypałam oregano, ostrą papryką, pieprzem i odrobiną soli.

Na pozostałe placki położyłam pokrojone, surowe pieczarki, pokrojoną czerwoną paprykę, kukurydzę z puszki, doprawiłam szczyptą pieprzu, szczyptą soli i oczywiście oregano.

Wsadziłam do mocno nagrzanego pieca. Pizza lubi wysoką temperaturę. Moja piekła się w około 220 stopniach C, przez jakieś 15, może 20 minut.
Upiekła się wzorowo.


I tak na jedno danie, niektórzy mieli dwa dania.

Jak ktoś ma polot, to może każdą pizzę zrobić inną - każdy domownik może sobie skomponować własny, ulubiony farsz.
Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, żeby z tego ciasta zrobić jedną dużą pizzę, na dużej blaszce.