Wreszcie, po kilku długich, ciemnych, deszczowych dniach, rankiem obudziło mnie słońce.
Całe szczęście, bo jeszcze dzień, dwa i znowu sąsiadka rzeka odwiedziłaby nasze pole, niszcząc świeżo wzeszłą kukurydzę, ukradłaby skiełkowane nasiona dyni i cukinii, a tak, grzecznie wróciła do stałego poziomu i wdzięcznie szeleści z cicha, kojąc duszę.
Może sałaty i inne zielonki zaczną normalnie rosnąć, bo na razie widać, jak niebożątka skulone, niechętne do wzrastania, przycupnęły smutne na grządkach.
Róża, też zmęczona deszczem, ożywa.

Udało mi się zebrać 20 dag płatków róży i wpadło mi do głowy, że usmażę ją w syropie. Jeszcze nigdy tego nie robiłam. Ale myślenie nie boli i tak oto powstał mój nowy przepis na smażoną różę :)
Proporcja jest bardzo przyjazna dla pamięci - ile płatków róży, tyle cukru i tyle samo wody.
Ja dziś miałam równe 20 dag płatków, więc w garnku zagotowałam 200 ml wody. Do wrzątku wsypałam 20 dag cukru. Jak cukier się rozpuścił, zaczęłam wrzucać płatki, do wyczerpania zapasów. Gotowanie trwało ponad trzy godziny. Z zakamarków pamięci wydobyłam informację, że różę smaży się, aż płatki będą przezroczyste.
Zastanawiam się nad wykorzystaniem tej smażonej konfitury w mojej kuchni i powiem Wam, że pomysłów mam kilka.
Ze względu na konsystencję, nie nadaje się do nadziewania ciastek, czy pączków samą nią, ale już wymieszana z jakąś twardą marmoladą i owszem. Poza tym, już widzę się siedzącą na werandzie z miseczką lodów śmietankowych, polanych różanym syropem z płatkami, ewentualnie jakieś gofry z bitą śmietaną i polane łyżką syropu, a może kromeczka złotego biszkopta skropiona kilkoma kroplami? Hmm... muszę to sprawdzić!
Jedno zastosowanie już sprawdziłam, dodałam dużą łyżkę syropu z płatkami do herbaty - rewelacja!